در دنیای عکاسی یکی از بیشترین واژگانی که می‌شنوید دیافراگم است.در بسیاری از موارد این واژه به اشتباه به جای Aperture یا همان روزنه به کار برده می‌شود.در کنار دیافراگم حتما با f-stop هم برخورد خواهید کرد.اگر در عکاسی کمی جدی‌تر بوده باشید اعداد ۱ ، ۱.۴ ، ۲.۰ ، ۲.۸ و … را هم دیده‌اید.این اعداد چه هستند و چگونه به دست آمده‌اند؟
در این ویدئو توضیحاتی داده‌ام:
همانطور که در ویدئو توضیح داده شده انواع مکانیزم دیافراگم برای کنترل نور ورودی وجود دارد که سه نمونه‌ی آن را می‌بینید.رایج‌ترین نوع آن دیافراگم شبکیه‌ای است که تقریبا ۹۹٪ لنزها از این طراحی استفاده می‌کنند.در این طراحی تعدادی تیغه به شکلی کنار هم قرار گرفته‌اند که با چرخاندن یک رینگ روزنه را باز و بسته می‌کنند.
در اواخر قرن نوزده و اوایل قرن بیستم طراحان لنز بر آن شدند تا مدل استانداردی برای طراحی لنزها و میزان نور ورودی به دوربین داشته‌باشند.از این رو تصمیم برآن شد که استاپ‌هایی براساس ارزش نوری در نظر گرفته‌شود و هر استاپ نسبت به استاپ قبلی ۲ برابر اختلاف نوری داشته‌باشد.درک این دو برابر راحت است اما چطور این میزان نور به f-stopها منجر شدند؟
باید مساحت دایره نوری را حساب کنیم:
A=πr^2
2A=πx^2
→2πr^2=πx^2 ⇒x=√2r
عدد 2√ همان ضریب بین استاپ‌هاست.
